Hibernacja i zimowanie

Wysoki współczynnik rozmnażania jest kluczem do stabilności kolonii mrówek.

Ale przecież królowa nie może stale rozmnażać się w szalonym tempie, dlatego z reguły nie żyją długo, zastępując je młodszymi. Inne gatunki mrówek znalazły wyjście wymyślając diapauzę.

Diapauza to gwałtowny spadek aktywności i produktywności (aż do całkowitego zaniku czerwiu). Diapauzy nie należy utożsamiać z zimowaniem, ponieważ zimowaniu zawsze towarzyszy diapauza, ale zimowaniu nie zawsze towarzyszy diapauza. W okresie diapauzy życie w rodzinie mrówek zamiera - robotnice prawie nigdy nie wychodzą na arenę po jedzenie, większość czasu spędzają w gnieździe, leniwie wisząc na ścianach lub leżąc na podłodze, skulone w grupach.

Czasami niektóre opuszczają mieszkanie, aby przynieść trochę jedzenia swoim towarzyszom, ale dawna aktywność na arenie już nie istnieje. Pusta arena, która była wcześniej zajęta, to jeden ze znaków, że mrówki postanowiły odpocząć. Zazwyczaj owady same wybierają czas na to, jednak czasami niewłaściwe warunki hodowli mogą spowodować ich „hibernację".

Brak oświetlenia dla gatunków mrówek dziennych sygnalizuje im, że dni stały się krótsze, dlatego muszą ten czas przeczekać w gnieździe. Na przykład dla przedstawicieli rodzaju Cataglyphis (mrówka biegacz) światło na arenie musi być obowiązkowe, a najlepiej, aby zainstalowana tam lampa nie tylko świeciła, ale i ogrzewała.

Szczytowa aktywność tych mrówek w naturze występuje w południe, kiedy panuje ekstremalny upał, zmuszający konkurentów do siedzenia w podziemnych schronach, a potencjalne pożywienie umiera, by mogło być zebrane w postaci wysuszonych na słońcu zwłoki różnych stawonogów. Bez ciepła i światła będą zmuszone ograniczyć swoją aktywność, ponieważ sądzą, że nad arenę nadeszła noc lub zła pogoda, a w takim przypadku nie warto wychodzić z mrowiska. Taka patologiczna diapauza, która samoistnie pojawia się w środku ciepłego sezonu i trwa w nieskończoność wynika z braku oświetlenia i ciepła zagwarantowanego przez lampę.

Dotyczy to również gatunków Formica, Lasius, Tapinoma i niektórych innych, które żerują w ciągu dnia. Ale Camponotus i Messor, które latem wychodzą na posiłek dopiero o zmierzchu nie będą cierpieć z powodu braku światła.

Brak białka w diecie.

Dla mrówek europejskich, których aktywność jest wyraźnie sezonowa, obfitość żywego pokarmu oznacza początek sezonu lęgowego. Jesienią, gdy owadów jest niewiele, mrówki te całkowicie przestawiają się na karmienie węglowodanami, aby przygotować się do zimowania. Jeśli pasza białkowa nie wystarcza, mrówki zmieniają swoje zachowanie w taki sposób, że powoduje to zmniejszenie ich aktywności - przechodzą w diapauzę.

Stres również może prowadzić do nieplanowanej diapauzy nawet w idealnych warunkach. Mrówki chowają się wtedy w swoim gnieździe i boją się z niego wyjść zatrzymując dostawy pożywienia do kolonii. W rezultacie owady umierają.

Jeśli wszystkie warunki są spełnione, a kolonia rozwija się szybko i nagle zwalnia to oznacza okresowe przejście do okresowej diapauzy i jest absolutnie normalne.

Należy kontynuować karmienie normalnym pożywieniem, nigdy nie ruszać gniazda i czekać, aż mrówki znów się normalnie zaczną funkcjonować. Dla dobrego wypoczynku możesz wyłączyć ogrzewanie nawet dla gatunków tropikalnych, jeśli temperatura w pomieszczeniu nie spada poniżej +23 stopni Celsjusza.

Coroczną diapauzę podczas spadku temperatur obserwuje się na przykład w domowych koloniach mrówek ognistych Pseudoneoponera rufipes, jednak po kilku miesiącach mrówki powinny wrócić do normalnej aktywności.

Zimowanie to to samo co diapauza, ale w niskich temperaturach. Powinno być zapewnione dla europejskich gatunków mrówek pochodzących z regionów, w których temperatura spada poniżej zera w zimnych porach roku.

Istotna różnica między zimowaniem a diapauzą polega na tym, że nie pojawia się ono spontanicznie - mrówki dokładnie się do niego przygotowują, ponieważ niewłaściwe przygotowanie do niego może kosztować całą kolonię życie.

Jak rozpoznać początek zimowania?

Mrówki przygotowujące się do zimowania są nieaktywne. Posiadają wszystkie oznaki diapauzy: brak lęgu, brak zainteresowania wychodzeniem na arenę. Większość robotnic kuli się w ciasnej grupie wokół królowej bez ruchu.

Naszym zadaniem jest regularne podawanie węglowodanów tym robotnicom, które nadal wychodzą na zewnątrz, aby coś zjeść. Poza tym karmią swoich towarzyszy, ponieważ rezerwy cukrów nie pozwolą zamarznąć im na śmierć.

Po odpowiednim odżywieniu mrówek należy stopniowo ( przez około tydzień) obniżać temperaturę, ostatecznie doprowadzając ją do około +10 stopni dla gatunków nadrzewnych (Camponotus, Dolichoderus) lub wyższą dla rodzajów Formica i Lasius.

Jeśli wszystko zostało zrobione poprawnie, zarówno diapauza, jak i zimowanie przebiegną dobrze. Mrówki wrócą do swoich zajęć wypoczęte i pełne energii!