Brak oświetlenia dla gatunków mrówek dziennych sygnalizuje im, że dni stały się krótsze, dlatego muszą ten czas przeczekać w gnieździe. Na przykład dla przedstawicieli rodzaju
Cataglyphis (mrówka biegacz) światło na arenie musi być obowiązkowe, a najlepiej, aby zainstalowana tam lampa nie tylko świeciła, ale i ogrzewała.
Szczytowa aktywność tych mrówek w naturze występuje w południe, kiedy panuje ekstremalny upał, zmuszający konkurentów do siedzenia w podziemnych schronach, a potencjalne pożywienie umiera, by mogło być zebrane w postaci wysuszonych na słońcu zwłoki różnych stawonogów. Bez ciepła i światła będą zmuszone ograniczyć swoją aktywność, ponieważ sądzą, że nad arenę nadeszła noc lub zła pogoda, a w takim przypadku nie warto wychodzić z mrowiska. Taka patologiczna diapauza, która samoistnie pojawia się w środku ciepłego sezonu i trwa w nieskończoność wynika z braku oświetlenia i ciepła zagwarantowanego przez lampę.
Dotyczy to również gatunków
Formica, Lasius, Tapinoma i niektórych innych, które żerują w ciągu dnia. Ale
Camponotus i
Messor, które latem wychodzą na posiłek dopiero o zmierzchu nie będą cierpieć z powodu braku światła.
Brak białka w diecie. Dla mrówek europejskich, których aktywność jest wyraźnie sezonowa, obfitość żywego pokarmu oznacza początek sezonu lęgowego. Jesienią, gdy owadów jest niewiele, mrówki te całkowicie przestawiają się na karmienie węglowodanami, aby przygotować się do zimowania. Jeśli pasza białkowa nie wystarcza, mrówki zmieniają swoje zachowanie w taki sposób, że powoduje to zmniejszenie ich aktywności - przechodzą w diapauzę.