Jakie mrówki wybrać dla początkującego?

Hodowla mrówek jako hobby, już dość pewnie nabiera rozpędu i popularność w kraju. Dlatego też asortyment mrówek, które trafiają do sprzedaży, jest dość zróżnicowany. Tutaj są lokalne gatunki europejskie i tropikalne. Jak nowicjuszowi nie zgubić się wśród takiego wyboru, gdy się chce wszystkiego od razu? W tym artykule postaramy się pomóc w ustaleniu potrzebnego gatunku i jednocześnie pomóc w zdecydować, która mrówka jest obecnie najbardziej bezpretensjonalną mrówką.

Aby rozpocząć znajomość z "myrme-keeperstwem", warto porównać nasze mrówki i "zagraniczne".

Rodzaj Messor (żniwiarka)

Najbardziej znane są mrówki z rodzaju Messor , które stały się już naprawdę domowymi.

Najczęściej w sprzedaży można znaleźć dwa typy - M. structor (pomalowane na czarno) i M. denticulatus (ich przednia część tułowia ma brązową barwę lub pomarańczową). W naturze Messory zamieszkują w suchych obszarach, które nie są bogate w dziką przyrodę.- nie rozumiem Ich inna nazwa - żniwiarze - wskazuje na naturalną dietę tych mrówek, składa się ona z nasion różnych roślin stepowych (i nie tylko) one stanowią dużą część pokarmu codziennego żniwiarzy. Natomiast owady odgrywają bardzo małą rolę. Każdego ranka (a także latem - każdego wieczoru) setki zbieraczy opuszczają mrowisko Messorów. Pracownicy szukają nasion, które spadły na ziemię. Droga Messorów może rozciągać się na dziesiątki metrów i cały czas mrówki idą wzdłuż wyznaczonej sobą ścieżki, niosąc zboże lub po prostu opuszczając mrowisko poszukując go. W gnieździe żniwiarzy znajdują się duże okrągłe komory wypełnione nasionami prawie do sufitu - tam przechowywane jest ziarno, a robotnicy ciągle przy nim majsterkują, zapobiegając pękaniu i kiełkowaniu.- Część nasion jest przenoszona do bardziej wilgotnych warunków, gdzie następuje kiełkowanie. Żołnierze - duże mrówki pracujące z dużą głową - oczyszczają jądra z łupin i łusek mieląc je potężnymi żuchwami na mąkę. Ta gotowa mąka następnie karmi resztę mrówek.

Główną cechą żniwiarzy jest polimorfizm, ale w rzeczywistości żołnierze tego gatunku zwykle nie walczą z nikim, ich zadaniem jest mielenie nasion. Aby założyć nową kolonię, trzeba w tym celu zwabić samotną matkę, odlatującej w maju, w celu warto użyć jako środka pomocniczego kawałek pestki dyni lub orzecha, masę syropu lepiej nie podawać. Gdy pojawią się pierwsze mrówki, musisz je karmić małymi nasionami (to może być mak i musztarda), a wraz z pojawieniem się żołnierzy możesz również dawać duże nasiona - oni sobie poradzą. Pozytywny wpływ na rozwój kolonii mają pokarmy białkowe - nie zapomnij nakarmić Messoram nakarmić martwymi owadami.

Karmienie - mieszanka zbóż, nasiona dzikich roślin, kawałki orzechów, soczyste owoce i warzywa, martwe owady.

Rodzaj Camponotus

To są bardzo różnorodne mrówki, zarówno na jak w wyglądzie zewnętrznym, tak i w zachowaniu w przyrodzie.

Camponotus łączy w sobie polimorfizm - w jednej kolonii zawsze są drobni, smukli robotnicy i masywni żołnierze z dużą głową. W przeciwieństwie do żniwiarzy, są to prawdziwi wojownicy, którzy jednak w młodości wolą wieszać się na ścianach gniazda i pełnić rolę „beczek z miodem" - żywych skarbców z płynnym jedzeniem, do których pracownicy ostrożnie wlewają jedzenie do żołnierzy. Dojrzali żołnierze pomagają robotnikom polować i rozciąć zdobycze na kawałki, używając potężne żuchwy. Oni także chronią gniazdo przed wrogami. A zadanie robotników to budowa, poszukiwanie pożywienia i opieka nad lęgiem. Camponotus vagus- duże czarne mrówki, w koloniach których, jak to zwykle bywa w przypadku Camponotus, występują potężni agresywni żołnierze. Mimo że Vagusy są bardzo spektakularne, nie zalecamy rozpoczynać od nich pierwszą hodowlę dla nowicjuszy. Faktem jest, że wszystkie lokalne Campy wymagają surowego zimowania, do którego trzeba się przygotować. Czasami rytm sezonowy miesza się i Vagus może wpaść w diapauzę latem, kiedy jeszcze trudniej jest zapewnić łagodne obniżenie temperatury.

Istnieje cenna alternatywa dla europejskich Campów- ich tropikalnych odpowiedników: Camponotus nicobarensis i Camponotus parius. Oba gatunki są pochodzą z terenów lasów południowo-wschodniej Azji. Do urządzenia gniazda wybierają bardziej lub mniej odpowiednie miejsca - od pustych kokosów do wężów ogrodowych. Mają też dużych żołnierzy w koloniach, a same mrówki mają piękny kolor.

Karmienie - młode kolonie głównie żywią się martwymi owadami, natomiast dojrzałe kolonie mogą polować na żywe. Oba te gatunki są bezpretensjonalne (jak w rzeczywistości wszystkie mrówki, które uwzględniliśmy w tej selekcji) do utrzymania w warunkach domowych, ale dla prawidłowego rozwoju one muszą być karmione owadami, w podwyższonej temperaturze (25-28 stopni Celsjusza).

Mrówki z rodzaju Lasius

Są nam wszystkim znane, ponieważ są one najczęściej spotykane w parkach, ogrodach i mieście.

Znalezienie matki tych mrówek w okresie letnim (czerwiec-lipiec) nie jest trudne. Matka Lasius wyróżnia się grubym brzuchem, w którym przechowywane są zapasy żywności, starannie dostarczane nawet na wzgórze mrówek (przed latem królowe są intensywnie karmione), aby mogły założyć własną kolonię. Samica spotyka się z samcem w powietrzu, po zapłodnieniu, zrzuca skrzydła i samca tak samo, następnie szuka stosunkowo płytkie norki w ziemi, gdzie zaczyna składać jaja. Larwy są karmione wydzielinami gruczołów ślinowych z narządów rozrodczych mrówki - matki. pozostawiają jaja (zasoby organizmu - tłuszcz w jamie brzusznej i mięśnie skrzydeł) pozostawiają do wytworzenia składników odżywczych.- nie rozumiem. Larwy rosną, przepoczwarzają się, a pierwsze małe mrówki wychodzą z kokonów, gotowe do wyjścia na powierzchnię, zdobycia pożywienia i udzielać pomocy w "domu". Wszystkie funkcje, życie mrówek i wydarzenia w "domu" będą odbywać się dokładnie w ten sam sposób jak w środowisku naturalnym, z tą tylko różnicą, że zamiast podziemnej norki matka będzie żyła w probówce inkubatora. Umieściliśmy samicę Lasius, w ciemnym, cichym i spokojnym miejscu, podaliśmy jej kroplę syropu. Wtedy początkowa kolonia rozwija się sama, a naszym zadaniem jest dostrzeżenie, kiedy pojawiły się pracujące mrówki, aby zacząć karmić je syropem i owadami. Kolonia Lasiusa rośnie szybko, nie wymaga specjalnych warunków.

Formikarium - może być dowolny, z wyjątkiem drewnianego.

Karmienie - miód lub syrop cukrowy, żywe i martwe owady pokarmowe, soczyste słodkie owoce.

Serviformica

Rodzaj Serviformica obejmuje średnią wielkość mrówek, które są dość powszechne w naszych lasach (na skraju lasu) i na łąkach.

Są szybkie, mobilne, uwielbiają kopać mrowiska w miejscach ogrzewanych słońcem. Niektóre gatunki mają jasny kontrastowy kolor (pomarańczowa - górna część tułowia "pierś", czarna głowa i brzuch). Kolonie Serviformic nie są zbyt duże (przeważnie kilka tysięcy osobników). Wszystkie mrówki w tych rodzinach wyglądają tak samo, ale czasami są wyjątkowe osobniki o większych rozmiarach (nie są żołnierzami, po prostu dobrze karmiły larwy na scenie formikarium). Serviformica są dość spokojne, gdy spotykają się z innymi mrówkami, wolą unikać konfliktów. Taka postawa czyni te mrówki idealnym celem dla wszelkiego rodzaju pasożytów społecznych i właścicieli niewolników, którzy na podstawie swoich kolonii tworzą własne i używają robotników do niewolniczej pracy. Mrówki tego rodzaju dobrze polują, używając kwasu do zabijania owadów, jednak wolą zbierać już martwe owady albo ich części. Jako źródło węglowodanów wykorzystują nektar z kwiatów, uwalnianie mszyc i soków owocowych. Mrówki latają od końca czerwca do początku sierpnia, matka samodzielnie zakłada kolonię. Łatwo zapuszczają korzenie w "nowym domu", są bezpretensjonalne, ale mają jedną istotną wadę - zimowanie. Kolonia może przestać się rozwijać, należy ją nakarmić syropem, przenieść do probówki lub pozostawić w formikarium. Wtedy warto wstawić je do lodówki lub w miejsce o niskiej temperaturze.. Okres zimowy mogą spędzić w niskiej temperaturze (w piwnicy, lodówce) można postawić temperaturę w temperaturze pokojowej - wiosną wznowi się rozwój.

Formikarium - gips, akryl. Karmienie - żywe i martwe owady, cukier lub syrop miodowy, owoce.