Camponotus lateralis

• Królowa: 8–10 mm

• Robotnice: 4–6 mm

• Major: 5–7 mm

Kolor mrówek Camponotus lateralis jest bardzo charakterystyczny — głowa i tułów są czerwono-brązowe, natomiast odwłok jest czarny, co nadaje im wyrazisty kontrast i łatwość w rozpoznaniu.

• Owady spożywcze (np. muchy, karaczany, świerszcze) – martwe lub żywe w przypadku większej kolonii

• Syrop (woda z miodem lub cukrem w proporcji 4:1)

• Małe kawałki owoców (jabłko, gruszka, arbuz)

• Galaretki proteinowe i węglowodanowe

• Gotowane białe mięso (kurczak, krewetki) bez przypraw

• Czysty miód (w małych ilościach)

Aby zapewnić komfortowe warunki bytowe, należy utrzymać odpowiedni poziom temperatury i wilgotności:

• Wilgotność areny: 30–50%

• Wilgotność gniazda: 50–70%

• Temperatura hali: 22–28°C

• Temperatura w gnieździe: 24–26°C

Camponotus lateralis są aktywne i szybkie, szczególnie w wyższych temperaturach. Cechują się ostrożnością, ale są nieco odważniejsze niż inne gatunki Camponotus. Lubią eksplorować teren, co czyni je bardzo ciekawymi do obserwacji. Zajmują mało miejsca, więc są idealne dla początkujących hodowców.

Do hodowli Camponotus lateralis najlepiej nadają się gniazda wykonane z:

• Akrylu (z dobrze utrzymaną wilgotnością)

• Korka (naturalny materiał, dobrze izolujący)

• Gipsu lub gazobetonu (dobre utrzymanie wilgoci, łatwość obserwacji)

Podsumowanie:
Camponotus lateralis to małe, ale bardzo atrakcyjne mrówki o ciekawej kolorystyce i żywym zachowaniu. Dzięki niewielkim wymaganiom przestrzennym i średniemu tempu rozwoju są doskonałym wyborem dla hobbystów – zarówno początkujących, jak i bardziej zaawansowanych.