Pheidole barbata

Królowa: 8–9 mm
• Robotnice minor: 2,5–3 mm
• Robotnice major (żołnierze): 4–5 mm

• Owady: muszki owocówki, mączniki, larwy woszczynka, świerszcze
• Źródła cukru: syrop cukrowy (proporcja 3:1 – woda do miodu lub cukru), miód, nektar owocowy
• Miękkie owoce: jabłko, banan, winogrono
• Żelki białkowe (bezpieczne dla mrówek, szczególnie cenione podczas rozwoju potomstwa)
• Padlinożerne: aktywnie zbierają martwe owady – usuwać nadmiar, by zapobiec pleśni

Pheidole barbata to gatunek wysoce zorganizowany i aktywny, znany z charakterystycznego wyglądu robotnic major, które pełnią funkcję żołnierzy. Mrówki te wykazują wyraźny podział ról: minor zbierają pokarm i opiekują się potomstwem, podczas gdy major bronią gniazda i pomagają w rozdrabnianiu pożywienia.

Szybko odkrywają nowe źródła pokarmu, a kolonie błyskawicznie reagują zarówno na cukry, jak i białko. Choć nie są szczególnie agresywne, wyróżniają się sprawnością i organizacją.

• Wilgotność: Arena: 40–60% | Gniazdo: 50–70%
• Temperatura: Arena: 22–28 °C | Gniazdo: 24–30 °C

Pheidole barbata to fascynujący, dimorficzny gatunek występujący w cieplejszych rejonach południowej Europy i regionu śródziemnomorskiego. Buduje gniazda w ziemi, pod kamieniami lub w spróchniałym drewnie, dobrze czując się w warunkach od półsuchych do umiarkowanie wilgotnych.

Najbardziej charakterystyczną cechą tego gatunku jest obecność robotnic major (żołnierzy) – dużogłowych mrówek pełniących funkcje obronne i zdolnych do rozłupywania nasion. Gatunek ten wykazuje wyraźny podział kastowy, szybką reakcję kolonii oraz skuteczną opiekę nad potomstwem.

Łatwe w hodowli i atrakcyjne wizualnie, Pheidole barbata to doskonały wybór dla pasjonatów chcących obserwować zorganizowane zachowania społeczne, dynamikę kastową i interakcje typu „robotnik-żołnierz”.

Dobrze adaptują się do gniazd akrylowych, z Ytongu lub naturalnych siedlisk ziemnych i są dość wyrozumiałe wobec drobnych błędów w pielęgnacji.