Messor structor (mrówki stepowe): opieka w domu

Tworzenie farmy mrówek w warunkach domowym lub biurowym staje się coraz bardziej popularne. W tym celu najlepiej nadają się bezpretensjonalne mrówki-żniwiarze. Zanim zdobędziesz te owady, powinieneś zapoznać się z ich specyficznymi cechami: życiem, środowiskiem zewnętrznym, cechami reprodukcji i utrzymania.



Krótka informacja

Nazwa łacińska: Messor structor

Trudność: dla początkujących.

Wielkość osobników: pracownicy od 4 do 9 mm, żołnierze do 11 mm, matka do 12 mm.
Wielkość kolonii: do 5000 osobników.
Siedlisko: stepy i półpustynie, od Portugalii po Kazachstanu i południe do Iranu.

Temperatura: 20-27 stopni.
Wilgotność: gradient, od 30% na arenie do 90% w gnieździe.

Dieta: nasiona roślin, martwe owady.
Zimowanie: nie wymagane



Ogólne informację o rodzaju Messor

Rodzaj Messor obejmuje 110 gatunków mrówek przystosowanych do życia w strefie pustynnej na prawie wszystkich kontynentach.

Najczęściej spotykane gatunki:
Messor aciculatus;
Messor denticulatus;
Messor kasakorum;
Messor rufitarsis;
Messor structor;
Messor capitatus;
Messor muticus;
Messor wasmanni.

Imię Messor (żniwiarz) narodziło się dzięki metodzie zbierania ziarna z pól. Specyfika żywienia wynika z ograniczonej ilości roślin w klimacie pustynnym. Według badań, mrówki z tej samej rodziny mogą przynieść do 1,5 kg ziarna do podziemnych magazynów. Pytanie: czy mrówka-żniwiarz jest szkodnikiem kradnącym owoce ludzkiej pracy, trzeba odpowiedzieć, że to nie jest prawda. Zbiera swoje żniwa tylko z ziemi, z wcześniej uszkodzonych kłosków. Pestki są przechowywane w wilgotnych podziemnych komorach przez długi czas i okresowo kiełkują. Następnie mrówki gryzą sadzonki, a same nasiona są mielone na proszek, zwilżone śliną i podawane larwom.

Wygląd mrówek żniwiarzy jest zróżnicowany:

duży rozmiar osób;
spokojne zachowanie;
kopanie, budowanie gniazda na wiosnę.

Rozważmy ten rodzaj bardziej szczegółowo na przykładzie gatunku Messor Structor (żniwiarz stepowy).

Opis Messor structor

Mrówka żniwiarz stepowy jest największym w porównaniu z innymi mrówkami, są podrodziną Myrmicinae. Kolor jest ciemny, czerwonawo-brązowy. Długość pracującego owada waha się od 4 do 9 mm, królowa - do 11-15 mm. Ciało składa się z trzech części: głowy, klatki piersiowej, brzucha, połączonych mostkami, dzięki czemu owady są elastyczne, ruchome. Masywna kwadratowa głowa mrówki jest wyposażona w szczęki, żuchwy, które po ugryzieniu zamykają się jak pułapka. Jest wygodny do transportu żywności i mielenia ziaren.

Warto WIEDZIEĆ: Jest to interesujące: przerażające szczęki żniwiarza nie są narzędziem ataku, lecz urządzeniem do przetwarzania ziarna.

Pracownicy mają żądła, których używają do samoobrony. Mrówki są spokojne i powolne. Gatunek charakteryzuje się polimorfizmem, czyli obecnością różnych form osobników: samic, samców, robotników, żołnierzy i form przejściowych. Każda kategoria mrówek żniwiarze wykonuje swoje obowiązki.

Badając pytanie, jak długo żyją mrówki, uzyskano informację, że pracownicy żyją do 3-5 lat, a królowa - do 20 lat.

Żniwiarze żyją w rodzinach do 5000 osobników.

Część naziemna mrowiska ma postać otworu otoczonego szybem ziemi i ściółki z przyniesionych ziaren. Pod ziemią gniazdo wygląda jak długi pionowy tunel z komorami poruszającymi się po bokach. Rodzina korzysta z jednego domu przez kilka lat.

Warunki rozwoju

Jajko - 2-3 tygodnie
Larwa 2 tygodnie (duże 2-3)
Lalka 2-3 tygodnie zależy od wielkości. Imago pojawia się 4–5 dni po pełnej pigmentacji poczwarki.

Pojawienie się samców i samic.

Pełnoprawne samice rozwijają się, gdy liczba robotników osiąga około 400-500, a samców - od 1000-1500. Jeśli samice i samce pojawili wcześniej, wtedy one są raczej szybko zabijane i spożywane.

Siedlisko

Messor stepowy - mieszkaniec stepów, pustyń. Jego gniazda można znaleźć w krajach wybrzeża Morza Śródziemnego, w Europie południowej i wschodniej, na Kaukazie, w Azji Środkowej, Afganistanie, Iranie, Iraku, Libanie, Syrii i Izraelu. Na terenie Rosji w Republice Tatarstanu gatunek ten jest wymieniony w Czerwonej Księdze z powodu zagrożenia wyginięciem.

Rojka

Żniwiarze - mrówki z pustyń i stepów. Takie życie rozwinęło w nich interesującą cechę. Prawie wszystkie gatunki mrówek, które spotykamy, dorastają w okresie wiosennym wśród młodych samców i samic, więc pod koniec wiosny lub latem mogą odlecieć i doprowadzić do powstania nowych kolonii.

Wysiłek

Zwyczaje żywieniowe żniwiarzy stworzyły kilka przejściowych form wśród pracujących mrówek. Do mielenia ziaren zbóż konieczne jest podjęcie znacznego wysiłku. Wynikiem tego, głowa żołnierzy jest duża i mają rozwinięte masywnych mięśni potylicznych odpowiedzialnych za pracę żuchwy. Przygotowane kawałki nasion są przetwarzane przez mniejsze mrówki robocze, ponieważ wymaga to mniej wysiłku. Następnie ziarna są zamieniane na mąkę, zwilżoną śliną.

Ponadto mrówki też jedzą karmę dla zwierząt: zbierają martwe owady lub same organizują zbiorowe polowanie. Ten rodzaj żywności jest jednak drugorzędny.

Hodowla

Warunki życia pozostawiły ślad nawet na funkcjach reprodukcyjnych żniwiarzy. Większość mrówek hoduje dojrzałe osobniki do końca wiosny lub wczesnego lata. Żniwiarze pojawiają się pod koniec lata, a zimę spędzają w gnieździe, rozmnażanie zaczynają w kwietniu. Daje im to możliwość zbudowania mrowiska w sprzyjających warunkach, aż ziemia stepowa będzie sucha, a temperatura otoczenia nie będzie zbyt wysoka.

W każdym gnieździe mrówek znajduje się tylko jedna królowa. Na etapie tworzenia gniazda może być ich kilka, ale wtedy mrówki wypędzają lub zjadają nadmiar królowych. Samce, po zapłodnieniu samicy giną.

Początek kolonii

Ponieważ matka sama zakłada kolonię, odgrywa się standardowy scenariusz rozwoju kolonii. Matka umieszcza się w inkubatorze i jest schowana do ciemnego miejsca, aż pojawią się pierwsi pracownicy.

Inkubator, Formikarium, Arena

Inkubator

Standardowy inkubator do probówek lub strzykawek jest używany do początkowej kolonii. Następnie, wraz ze wzrostem liczby, do inkubatora dodaje się arenę do karmienia. Można również zainstalować dodatkową suchą rurkę do przechowywania nasion.

Formikarium

Zaleca się, aby żniwiarka była przechowywana w formikarium z akrylu i gazobeton, najlepiej typu poziomego, wynika to z potrzeby dużych powierzchni do przechowywania ziarna. Też może być formikarium korkowy. W formikariach tego typu powstaje stężenie wilgoci - mrówki będą przechowywać nasiona w suchych komorach. Kiełkowanie nasion następuje w wilgotnych komorach, większość mrówek żyje w komorach o umiarkowanej wilgotności, i magazynują nasion itd. Stężenie wilgoci jest niezwykle ważne dla żniwiarzy!

Arena

Nie zaleca się używać piasku lub ziemi jako podłoża w strukturze formikarium - mrówki są w stanie bardzo szybko zalepić szkło w formikarium, zmniejszając widoczność prawie do zera, a ponadto będą regularnie zalepiać swoje wejście. Możesz po prostu zostawić plastik (szkło) lub wylać arenę cienką warstwą tynku.

Wymagane jest systematyczne czyszczenie areny! Żniwiarze, mając specjalną dietę, produkują dużo organicznych śmieci (łuski), które mogą gnić i powodować pleśń.

Na arenie należy umieścić poidełko.

Bariera

Krawędzie areny można posmarować wazeliną (lub podobną mieszanką ochronną (Talk, olej), a następnie można ją otworzyć. W przypadku niektórych tworzyw sztucznych żniwiarze na ogół nie wiedzą, jak chodzić pionowo.

Ten gatunek posiada własne cechy:

- farma mrówek to bardzo ekscytujący projekt, ale nie należy go podświetlać go w nocy, wstrząsać lub niepokoić owadów. Spowalnia to rozwój kolonii bo mrówki się boją;

-wysoka wilgotność powoduje śmierć mrówek żniwiarzy;

- owady te przechowują duże ilości ziarna, potrzebna jest większe gniazdo niż w przypadku innych gatunków;

- zmniejszając zawartość białka w pożywieniu, mrówki hodują specjalne larwy pokarmowe, a lepiej je nie karmić syropem.

Niestandardowe białko - lepiej je utrzymać na samych ziarnach.

-Nieostrożne obchodzenie się - żniwiarze mają dość kruchą budowę ciała, pomimo ich dużych głów i pozornie groźnego wyglądu.